در این همایش که با مشارکت سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان، استانداری و سایر دانشگاه ها و دستگاههای اجرایی در روز چهارشنبه 19 اردیبهشت ماه 1397 برگزار می شود، اساتید، صاحب نظران و پژوهشگران، با ارائه نظرات تخصصی خود در باره آمایش علم و فناوری، و ابعاد، زمینه ها، آثار و پیامدهای آن می پردازند.
درباره همایش:
همایش آمایش علم و فناوری در پی گردآوری و ارایه نتایج مطالعات و دانش نظری و عملی مناسب برای آمایش علم و فناوری در ایران است. هدف از برگزاری این همایش آن است که با گردآوردن اساتید، صاحب‌نظران و پژوهشگران حوزه آمایش علم و فناوری، در کنار هم زمینه لازم را برای گفتگو و مبادله دانش و تجربیات موجود دراین‌باره فراهم سازد. از سوی دیگر تلاش می‌شود با رقم زدن این رویداد علمی و پژوهشی، با ارائه مباحث و دیدگاه‌های مختلف درباره چیستی، چرایی، و چگونگی آمایش علم و فناوری و بررسی ابعاد، آثار و پیامدهای آن، امکان شناخت بهتر و بیشتر برای نهادها، سازمان‌ها و ذینفعان این حوزه فراهم گردد تا با شناخت بهتر و بیشتری در تدوین و اجرای سند آمایش علم و فناوری اقدام گردد. نظر به این‌که تدوین و تهیه سند آمایش علم و فناوری با هدف دستیابی به رشد و پیشرفت منطقه‌ای در راستای رشد و پیشرفت کشور، در دستور کار استان‌ها قرار دارد، برگزاری این همایش و گردآوری و جمع‌بندی نظرات مختلف درباره آمایش علم و فناوری، می‌تواند در فرآیند تهیه و تدوین اسناد آمایش علم و فناوری، و در راهبرد پردازی، سیاستگذاری، و برنامه‌ریزی در سطوح ملی و منطقه‌ای مؤثر باشد و به تلاش‌ها برای آینده‌نگاری جهت رسیدن به آینده مطلوب جهت، و نیرو و شتاب بیشتری ببخشد.
محورهای همایش:
- رهیافت آینده‌نگاری به آمایش علم و فناوری
- آموزش عالی و ارتقاء ظرفیت‌های منطقه‌ای توسعه علم و فناوری
- مدل‌های مدیریت پژوهشی و مکان‌یابی استقرار و پراکنش مراکز پژوهشی مبتنی بر مزیت‌های منطقه‌ای
- پیوند آمایش و آینده‌نگاری علم و فناوری
- سیاستگذاری علم و فناوری مبتنی بر فرصت‌ها و قابلیت‌های منطقه‌ای
- تجربیات ملی و بین‌المللی آمایش علم و فناوری
- ابعاد، بسترها،زمینه‌ها و پیامدهای اجتماعی و فرهنگی توسعه منطقه‌ای علم و فناوری
- خلاقیت و نوآوری در آمایش علم و فناوری
- نظریه‌ها و روش‌های نوین آمایشی در حوزه علم و فناوری
- ابعاد و بسترهای اقتصادی آمایش علم و فناوری
- همایش آمایش علم و فناوری: اهمیت، ضرورت ها و اهداف
تغییرات سریع و گستردۀ محیطی، نظامهای سنّتی برنامه ریزی و مدیریت را با چالشهای فراوانی مواجه ساخته است. برنامه ریزی مبتنی بر آمایش به عنوان راهی برای غلبه بر این چالشها و بیرون کشیدن فرصت ها از دل تهدیدها شناخته می شود. از این رو آمایش سرزمین به دلیل انعطاف پذیری در برابر بدیلهای متغیّر آینده، با استقبال روز افزونی از طرف دولت ها و سازمان ها روبرو شده است. امروزه یکی از شاخص ها و معیار های توسعه یافتگی، میزان انطباق برنامه های اجرائی هر کشور با مبانی و مطالعات آمایش می باشد. آمایش نوعی برنامه ریزی بلند مدت است که هدف آن سازماندهی اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و زیست محیطی به منظور تحقق آینده ای مطلوب است. این رویکرد، زمینه تعامل میان سه عنصر انسان، فضا و فعالیت، و ارائه چیدمان منطقی و مناسب فعالیت ها در عرصه سرزمین را فراهم می کند.
در این میان با توجه به نقش و تاثیر علم و فناوری در شکل دادن و ساختن آینده، و با توجه به شتاب و سرعت تغییرات در این حوزه، آمایش علم و فناوری به صورت برجسته مورد توجه قرار گرفته است. آمایش علم و فناوری دارای ماهیت میان رشته ای است و در آن از مفاهیم رشته های علمی مختلف از جمله رشته های آمایش سرزمین، مدیریت راهبردی، آینده پژوهی، برنامه ریزی آموزش عالی، سیاستگذاری، سیاستگذاری علم و فناوری، برنامه ریزی منطقه ای و مدیریت پژوهشی استفاده می گردد. آمایش علم و فناوری به عنوان یکی از ابزارهای مدیریت کلان پژوهشی، فرایند ارزیابی نظام‌مند عوامل طبیعی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و غیره با تکیه بر شناخت قابلیت ها و نیازهای حال و آینده منطقه ای معین است که به منظور برنامه ریزی و یافتن خطوط راهنما برای افزایش توانمندی و پایداری توان منطقه ای در حیطه های خاصی از پژوهش های علمی و فناوری صورت می گیرد. برای توسعه علم و فناوری، هرگونه برنامه‌ریزی باید در چارچوب سند آمایش علم و فناوری و براساس نیاز و توانایی‌های منطقه ای انجام گیرد. بنابراین برنامه ریزی و هدایت فعالیت های پژوهشی برای توسعه علم و فناوری، منوط به نتایج مطالعات آمایشی شده است.
- هدف همایش آمایش علم و فناوری:
مطالعات آمایش علم و فناوری، وابسته به نقشۀ کلان توسعه علم و فناوری کشور و اسناد بالادستی آمایش سرزمین است و در چارچوب آن صورت می گیرد. از این رو دستاوردهای آمایش علم و فناوری پشتیبان سیاست‌های توسعۀ علم و فناوری است. این مطالعات و دانش حاصل از آنها، به دو دستۀ نظری و عملی تقسیم شده‌اند: در عرصه موضوعات نظری، خلاء‌های فلسفی، روش‌شناختی، و مفهوم‌پردازانه آمایش علم و فناوری مورد توجه قرار می گیرد، و در عرصه عملی، به تجربیات عملی و دانش تجربی در این عرضه پرداخته می شود.
