ضرورت اختصاص سه درصد تولید داخلی به تحقیقات و فناوری

نماینده مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون برنامه و بودجه در نخستین همایش آمایش علم و فناوری بیان داشت: آمایش سرزمینی رابطه بین انسان ،سرزمین و فعالیت های انسانی در سرزمین  می باشد که به منظور بهره برداری شایسته و پایدار از جمیع امکانات انسانی و فضایی در جهت بهبود وضعیت مادی ومعنوی اجتماع در طول زمان است. مهندس غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی نماینده مجلس شورای اسلامی  و عضو کمیسیون برنامه و بودجه گفت: آمایش آموزش عالی و آمایش علم وفناوری ،شاخص ها یا زیر مجموعه هایی از آمایش سرزمین محسوب میشود. وی ادامه داد:آمایش سرزمین در گذر زمان از پشتوانه نظری لازم و حمایت مجامع علمی و دانشگاهی،چه از حیث تربیت نیروی انسانی و چه از حیث انجام پژوهش های بنیادی و ارائه نظریه ها و الگو،برخوردار نشد. جعفرزاده امین آبادی افزود:درفاصله  سالهای۱۳۴۵تا پیروزی انقلاب  تنها دو مورد مطالعاتی از سوی مهندسین مشاور صورت گرفت .وی ادامه داد:با آغاز مطالعات طرح پایه آمایش سرزمین اسلامی ایران در سال۱۳۶۲ ،آمایش سرزمین با سرعت بیشتر و دامنه وسیع تری جای خود را در حوزه های حقوقی و برنامه ریزی باز کرد. عضو کمیسیون برنامه و بودجه گفت:در سال  ۱۳۸۳،ضوابط ملی آمایش سرزمین و تعیین جهت گیری‌های ملی آمایش توسط هیات وزیران به تصویب رسید و مبنی بر آن توسعه علوم ،گسترش و تجهیز مراکز علمی وتحقیقاتی وفناوری کشور برای ارتقای سطح دانش و مهارت های تخصصی ،متناسب با نیاز های ملی و منطقه ای در مسیر پیشبرد توسعه مبتنی بر دانایی و کاهش حجم منابع طبیعی در تولیدات ملی به عنوان یکی از اصلی ترین جهت گیری های آمایش سرزمین عنوان میشود . نماینده مجلس شورای اسلامی اضافه کرد: میتوان گفت،نظام آموزش عالی از نظر آمایش سرزمینی به ده منطقه کلان تقسیم میشود  جعفرزاده ایمن آبادی عنوان کرد بر این اساس  وزارت علوم و تحقیقات و فناوری موظف می گرددکه طرح مدیریت هر منطقه را در چهارچوب مصوبات شورای عالی به اجرا بگذارد،از موسسات برتر حمایت ویژه به عمل آورد،طرح رتبه بندی و اعتبار سنجی و ماموریت گرایی موسسات آموزش عالی را تدوین و به اجرا بگذارد. وی ادامه داد علاوه بر آن می بایست نسبت به تدوین طرح جامع نطام سنجش و پذیرش دانشجو در کلیه زیر نظام ها اقدام کند ،به آموزش های مهارتی و تامین و تجهیززیرساخت های مورد نیاز آموزش های مذکور توجه معمول داشته باشد و در نهایت نسبت به برقراری تناسب میان تحصیل و نیازهای جامعه و تطبیق محتوای دروس دوره های آموزش عالی با نیاز های شغلی اهتمام نمایند. مهندس جعفرزاده ایمن آبادی با بیان اینکه چالش هایی در این راه وجود دارد ،نقد مراجع سیاستگذار و تصمیم گیر،نادیده گرفته شدن استقلال مدیریتی و اداری دانشگاه ها و مراکز علمی و تحقیقاتی،بخشی نگری ، نا مشخص بودن اولویت ها وناهماهنگی در تصمیم گیری را نمونه هایی از چالش های موجود دانست و گفت:  پیشبرد آمایش آموزش عالی و علم وفناوری بی نیاز از تصویب قانون جدیدی‌است و آنچه اهمیت دارد اجرای دقیق قوانین موضوعه است که با تشدید نظارت مجلس شورای اسلامی بر اجرای قوانین‌می تواند تا حدود زیادی تحقق یابد. وی افزود:هماهنگی همه حوزه ها و بخش ها و تامین اعتبارات کافی  واختصاص سه درصد از تولید ناخالص داخلی به بخش تحقیقات و فناوری از ضروریات است .به علاوه باتوجه به ماده یک مربوط به احکام دائمی که  در خصوص اداره هیئت امنایی دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی است و باید از سوی حوزه های ستادی مربوط به طور کامل به اجرا گذاشته شود.